Diploma kwijt?

Mobiele telefoons zijn op het JTC niet toegestaan. Het beleid is ”thuis of in de kluis”.

Leerlingen dienen de mobiele telefoon thuis te laten of direct bij binnenkomst op school in de kluis te doen. Daar mag de telefoon pas weer uitgehaald  als de leerling naar huis gaat .In het gehele schoolgebouw en schoolpleinen is de telefoon (en lees waar telefoon staat ook smartwatch) niet toegestaan.

Leerlingen zijn voor hun ouders, in geval van nood, via de receptie te bereiken.

Alleen leerlingen met een speciaal pasje van het ondersteuningsteam mogen hun telefoon gebruiken. (denk aan leerlingen met diabetici of leerlingen met een veiligheidsplan). Zij geven dit altijd aan bij de docent. Een gebruiken de telefoon alleen voor het doeleind waarom ze uitzondering hebben gekregen.

Wat gebeurt er als leerlingen toch hun telefoon gebruiken?:

De medewerker die dit constateert neemt de telefoon van de leerling in. De medewerker schrijft naam-klas en leerlingnummer op een telefoonkaartje. Deze gaan bij de receptie in een hoesje en worden opgeborgen in een afgesloten kast. De leerling moet deze op dezelfde dag komen halen tussen 16.30u en 16.45u.

Indien een leerling zijn telefoon niet afstaat wordt de leerling coördinator of teamleider erbij geroepen en volgt er een extra sanctie.

Foto’s,  video’s of geluidsopnames maken  nemen van mensen zonder hun toestemming is altijd verboden – dat geldt op basis van de schoolregels maar ook volgens de Nederlandse wet.
Digitaal pesten of het op internet publiceren van foto’s of video’s van mensen zonder hun toestemming is vanzelfsprekend ook niet toegestaan. Als in het kader van een onderzoek naar bijvoorbeeld pestgedrag de teamleider of directie materiaal van een mobiel nodig heeft, dan moet een leerling dat afstaan. De schoolleiding kan daarvoor zo nodig hiervoor een mobiel tijdelijk in beslag nemen.

Jan Tinbergen (1903–1994) was een van de meest invloedrijke economen van de 20e eeuwen en een van de pioniers van de moderne economische wetenschap. Hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van de econometrie, de discipline die statistische methoden en wiskundige modellen gebruikt om economische data te analyseren. Samen met de Noorse econoom Ragnar Frisch ontving hij in 1969 de allereerste Alfred-Nobelherdenkingsprijs voor de Economische Wetenschappen, vaak de “Nobelprijs voor de Economie” genoemd. Ze kregen deze prijs voor hun baanbrekende bijdragen aan de ontwikkeling en toepassing van dynamische modellen om economische processen te analyseren.

Tinbergen was vooral bekend om zijn werk op het gebied van de **conjunctuurtheorie** en **economisch beleid**. In de jaren dertig ontwikkelde hij wiskundige modellen om economische schommelingen en de effecten van verschillende beleidsmaatregelen te analyseren. Daarmee droeg hij in belangrijke mate bij aan het begrip van de relaties tussen economische variabelen en bereidde hij de weg voor de kwantitatieve analyse in de economie. Daarnaast ontwikkelde hij het “Tinbergen-principe”, dat stelt dat voor elk economisch beleidsdoel een afzonderlijk instrument nodig is. Dit principe wordt vaak gebruikt in de analyse van economisch beleid om de effectiviteit van beleidsmaatregelen te beoordelen.

Tinbergen was ook een fervent voorstander van ontwikkelingsbeleid en hield zich intensief bezig met vraagstukken rondom inkomensverdeling en economische groei in ontwikkelingslanden. Naast zijn academische werk bekleedde hij verschillende publieke functies, waaronder als adviseur van de Nederlandse regering en van internationale organisaties zoals de Verenigde Naties.